Banff-Jasper

8/9
Banff – Jasper via Icefields Park Highway

Vandaag staat een lange, maar zeer mooie route op het programma.
We vertrekken vroeg uit Banff en 5 minuten na het verlaten van de camping komen we twee rendieren (Elk) tegen. De mannetjes zijn nu bronstig….dus grote geweien en erg parmantig. Wij zien twee mannetjes, wat een begin van de dag!
We rijden via de Johnston Canyon naar Lake Louise over de Bow Valley Parkway. Een hele mooi hele groene route. De Canyon is een zeer diepe kloof die door een rivier is uitgesleten in de rotsen.
Vanuit het dorp Lake Louise rijden we eerst naar Moraine Lake, een schijnbaar erg mooi blauw meer dat prachtig tussen de bergen in ligt. Het meer is inderdaad prachtig maar de omliggende bergen zien we helaas amper doordat het een erg bewolkte en druilerige dag is.

Maar niet getreurd…..op de terugweg van het meer begint Marloes weer op de bekende manier tegen me te gillen….BEER BEER BEER…. En ja hoor inderdaad… 3 Grizzly beren zijn net de weg overgestoken. Het blijkt een moeder met twee jongen te zijn. Wat een plaatjes! We veroorzaken een behoorlijke file, want natuurlijk staan we midden op de weg stil om deze prachtige dieren op ca. 30 meter afstand te bewonderen. Maar gezien alle klikkende camera’s achter ons lijkt niemand het erg te vinden.
Vervolgens rijden we door naar Lake Louise….ja nu het echte meer…ook prachtig, maar nog steeds druilerig en door de hoogte ook wat koud.

Nadat we getankt en boodschappen hebben gedaan, vertrekken we dan echt naar de Icefields Park Highway. Deze wordt zo genoemd vanwege het Columbia Icefield en de vele gletsjers die je onderweg op de bergen ziet schitteren. Zelfs op deze bewolkte dag zijn de uitzichten overweldigend. We rijden dwars door de Rockies en voelen ons klein en nietig…zelfs in ons huis op wielen.

We maken vele stops (Bow Lake, Bow Glacier, Peyto Lake, Mistaya Canyon, Bridal Falls) om van de uitzichten te genieten en we maken een korte wandeling bij de Athabasca Glacier. Jammer dat deze gletsjer (waar je redelijk dichtbij kunt komen) helemaal bruin/grijs is geworden maar daar achter zien we het Columbia Icefield schitteren.

Onze volgende stop is de Athabasca waterval… enorm blauw water valt hier naar beneden.
Het begint al laat te worden en uiteindelijk zijn we rond 19.00h in Jasper. We zoeken een camping en gaan daarna snel nog wat eten in de stad. Ook voor Robin wordt het laat, dus kiezen we voor pizza. En wat voor één…met z’n tweeën delen en Robin wat korstjes en we zaten propvol van deze heerlijke maaltijd.
Op de heeeele grote en pikdonkere camping blijkt Marloes (alleen en te voet) te verdwalen in een gebied waarin alle enge beesten zitten die in Canada voorkomen. Gelukkig weet ze uiteindelijk de camper weer te bereiken…een spannend einde van de dag die ons nog een poosje uit onze slaap heeft gehouden.

9/9
Jasper

Vandaag een relaxt dagje. Niet al te veel kilometers.
We rijden naar Maligne Lake over de Maligne Lake Road. Een prachtige route waar we alle tijd voor hebben. We beginnen de dag met een hert vlak langs de weg.

Na een poosje ziet Sandra een flinke file staan op de weg. Dat kan maar één ding betekenen, dus begint ze alvast te remmen. Toen we de file naderden zagen we niets bijzonders, al stonden er veel mensen in de kant. Toch voor de zekerheid maar even uitstappen…gelukkig bleek het niet voor niets. Een marmot maakte zijn winterbed op door het verzamelen van gras voor het oog van zo’n 30 mensen. Het beestje keek soms in het rond zo van “ik kijk toch ook niet als jullie een winterdekbed op je bed aan het leggen zijn” of te wel “mind your own business”. Na 10 minuten hadden we genoeg gezien en reden door.

Twee kilometer verder op stond er weer een auto in de kant. Weer stoppen…kijken..niets te zien..uitstappen dan maar..oh kijk herten! Het bleek te gaan om 2 Mule deer. Dit wist een mevrouw te vertellen en ze zei erbij dat haar man (3 meter verderop) altijd op deze prachtige dieren jaagt.
Na de nodige kiekjes vervolgen we onze weg en arriveren uiteindelijk bij Maligne Lake.
Het is intussen lunchtijd en het zonnetje gaat schijnen. We lunchen met een heerlijke sirloin burger en prachtig uitzicht op het meer. Tja, in dit land kun je bijna niet anders.
Na de lunch is het tijd voor een fikse wandeling. We lopen zo’n 4km door de bossen. We maken lekker wat geluid om beren (tja het is bessenseizoen en die groeien nu eenmaal naast alle wandelpaden) op afstand te houden. Het meest favoriet bij Robin zijn de liedjes. Dus: klap eens in je handjes (ca. 80x), Berend Botje (30x), Ik zag 2 beren broodjes smeren (hoezo de goden verzoeken?). En de absolute favoriet op dit moment: Papegaaitje leef je nog. In de Robin-versie beter bekent als: ieya ieya iiiiiiiyyyaaa.
De wandeling leidt naar Moose Lake… 3x raden…in Moose Lake zien we een badderende Moose (eland)! Prachtig gezicht en gehoor. We genieten volop en lopen daarna rustig door om het dier niet te veel te storen.

Na de wandeling rijden we over dezelfde weg terug naar Medicine Lake. Dit meer loopt op mysterieuze wijze leeg en vult zich daarna weer. Niemand snapt waarom en je moet het zien om het magische ervan te begrijpen. We hebben een visarend gespot boven het meer.

Tot slot bezoeken we Maligne Canyon. Deze Canyon is 52 meter diep uitgesleten door een rivier. En een prachtig wandelpad met bruggen over de diepe kloven biedt schitterende uitzichten.
We hebben behoorlijk gewandeld, veel gezien en keren dan ook voldaan terug naar dezelfde camping als gisteren in Jasper. Marloes belooft in de camper te blijven, dus we hebben een rustige avond voor de boeg.