Clearwater - Pemberton - Whistler - Nanaimo

12/9
Clearwater - Pemberton
Vandaag een dag met als hoofd doel: verplaatsen…We moeten een behoorlijk stuk rijden om naar ons volgende doel te komen. Na 100km komen we in Kamloops. Een grote stad in het midden van British Columbia. We doen onze boodschappen en stoppen even bij Starbucks.
Kamloops ligt in een erg vreemd langschap. Het lijkt wat op woestijn, steppe, grasland. Er zijn vele rare bergjes en grotere bergen. Ook rijden we door een gebied waar ze ginseng verbouwen en op een gegeven moment stonden er paarden vrij langs de weg te grazen.
We rijden door naar Lillooet, waar we eigenlijk een camping willen opzoeken. Maar dit stadje heeft zo’n deprimerende uitstraling dat we besluiten door te rijden. Wel maken we vlak na Lillooet een tussenstop op een picknickplek aan een kabbelend riviertje. In het riviertje staat 10cm diep water en hij is ongeveer 5 meter breed. Marloes leest rustig het bord over de verschillende eendensoorten die je kunt zien. Ineens loopt een Canadees rustig op ons af en zegt: “2 beren”. Jaja..en wij zijn gek… Sandra kijkt om over het watertje en ziet daar inderdaad TWEE ZWARTE BEREN!!! Rustig struinen moeder en kind aan de overkant de rand van het riviertje af en eten daar allerlei lekkere besjes. We snappen de naam berries ineens een stuk beter. Een minuut of 10 vermaakt dit duo ons en dan verdwijnen ze circa 30 meter verderop tussen de struiken.
We besluiten nu toch maar weer verder te rijden, want echt rustig zitten we toch niet meer. En de volgende camping is nog een aardig eindje rijden. In de camper weet Marloes nog te vertellen dat er ergens op het bord ook wel stond dat je mogelijk beren tegen zou kunnen komen. Maar het had er zo onduidelijk gestaan dat het meer de ‘standaard melding’ leek.
Nog geen 10km verder zat nog een beer langs de weg. Op circa 2 meter reden we langs de beer. In de remmen en weer terug. Daar schrok de beer wat van en hij bleef op 3 meter van de camper met zijn rug naar ons toe en mond vol besjes in de bosjes staan.
Tot Pemberton rijden we 80km door bergen zonder dorp, steeds mooiere omgeving en een meer met een dam van boomstammen. Toen ineens kwam er een raar/armoedig indianendorp. Allebei hebben we vol verbazing om ons heen zitten kijken dat in zo’n westers land mensen zo armoedig kunnen wonen en leven.
Uiteindelijk, een paar uur later dan gepland, vinden we een hele mooie camping in een Provincial Park bij Pemberton. Geen faciliteiten, maar een mooie rivier. We hebben een goed vuurtje gestookt en een lekkere barbecue georganiseerd; wat een dag!

13/9
Pemberton – Whistler
Vandaag hoeven we maar heel weinig te rijden. Het is een half uurtje rijden naar Whistler. Hier heeft een gedeelte van de Olympische Spelen plaatsgevonden dit jaar. De welbekende en zeer gevreesde bobsleebaan zien we net zoals later de gedenktekens voor de gesneuvelde atleet.
Om half elf gaan we met de Gondola omhoog naar Whistler Mountain (2500 meter). Het is behoorlijk koud, maar slechts licht bewolkt. De Gondola rechtstreeks op Blackcomb Mountain gaat niet meer, omdat het het eind van het seizoen is. Gelukkig kun je met de Peak-to-Peak Gondola van de ene bergtop naar de andere over de grootste span ter wereld. Eerst lunch en dan met de Peak-to-Peak Gondola over het dal. Wat een prachtige uitzichten.
We hebben op Blackcomb Mountain een wandeling van 3,5 km gemaakt met 200 meter (!) hoogteverschil, dit kon op de andere berg niet meer, omdat daar al sneeuw was gevallen. Iedereen in Whistler is erg blij met de sneeuw zo vroeg in het jaar. Het schijnt een zeer goede sneeuw-winter te voorspellen (laatste keer dat er in september 2 feet sneeuw lag, kwam de maximale sneeuwhoogte op 65 feet die winter)

Maar goed, de wandeling leidde ons over prachtige alpenweiden en langs mooie vergezichten. Doordat we 200 meter moesten stijgen (en dalen) kwamen we boven de boomgrens. Eenmaal bovenop, waar ook al wat sneeuw lag, kwam er een helikopter aangevlogen die iemand vlakbij ons afzette en vervolgens weer weg ging. We zijn er niet achter gekomen wat deze man kwam doen.
Moe maar voldaan komen we terug bij de gondola. Op de terugweg nemen we een cabine met een glazen bodem terug over het dal, zodat we de hoogte nog beter ervaren. En vervolgens nemen we de “gewone” gondola weer naar beneden het dorp in.
Als beloning voor het harde werken een lekkere Starbucks en op naar de veel te dure camping een stukje verder op in Whistler, die overigens wel een fantastisch uitzicht had.
Weer een top vuurtje van Sandra waar we als toetje na het (gezonde Thaise) eten lekker marshmallows op geroosterd hebben.

14/9
Whistler – Nanaimo
’s ochtends konden we lekker rustig aan doen. We hadden namelijk besloten om de boot naar Vancouver Island om 12.50h te nemen. Het is 1,5 uur rijden naar de veerboot over de Sea-to-Sky Highway (alleen dan andersom voor ons) met fantastische uitzichten onderweg.
In Horseshoe Bay (wat een naam!) bleek dat er ’s ochtends een boot niet was vertrokken (waarom is ons niet duidelijk geworden), dus helaas was de boot die we graag wilden nemen al vol en moesten we 2 uur langer wachten op de volgende boot, waarop we gelukkig wel mee konden.
De tijd hebben we in het kleine dorpje gedood in een speeltuintje aan de haven. Robin had het geweldig naar haar zin en had sjans met iedereen. Uiteindelijk waren we net voor 17.00h op Vancouver Island en zijn we rechtstreeks naar een camping gereden. De dag was lang genoeg en we wilden nog een wasje draaien.