Vancouver - Hope - Oliver
Door: Sandra en Marloes
01 September 2010 | Canada, Oliver
Dinsdag 31-8
Regen regen regen regen…niets meer dan regen…
In het hotel werden we ruim op tijd wakker en om 9.45 uur stond onze Indiër met taxi voor de deur. Na bijna 45 minuten kwamen we bij het verhuurbedrijf.
Het ophalen van de camper duurde al met al behoorlijk lang. Na het betalen van maar liefst $1100 (incl. borg, maar excl. huur van de camper zelf) moesten we wachten op de start van een film over onze RV. Nou ja onze…, het ging meer over een voorbeeld camper die natuurlijk in de verste verte niet op onze kolos leek.
Na deze meer dan saaie film konden we in het kantoortje nog fijn verder wachten. Dit wachten werd echter zeker beloond. Een vriendelijke Duitse mevrouw zag Robin (die natuurlijk al ruim een uur het middelpunt van de belangstelling was). Het eerste wat ze vervolgens vroeg was of ik (Sandra) Duits spreek… nou nee dus en we zijn in Canada, dus Engels moet lukken, dacht ik. In haar beste Engels (aiaiaia wat slecht)… vroeg ze of wij nog moesten vertrekken. Tja, we staan niet voor niets te wachten, dacht ik nog lichtelijk geïrriteerd. En of Robin onze baby was. Tja, het leek mij overduidelijk, maar goed. Volgens deze mevrouw had zij van hun reis nog wat spulletjes over die ze niet mee naar huis kon nemen…of ik interesse had…JA NATUURLIJK (we zijn en blijven Hollanders en weggooien is zonde). Het zal wel iets voor de baby zijn, want ze had ook een baby had ze gezegd. In de verwachting wat luiers te krijgen liep ik mee, terwijl Marloes bij Robin bleef (ja het stortregende buiten).
Bij de camper van deze mevrouw aangekomen, bleek het niet om luiers te gaan, maar om een complete campervoorraad.
Een korte opsomming: 2 stoelen, 2 fleecedekens, waterkoker, 2x spaghetti, 3x peper, ruim een kilo zout; 3 pakken mueslirepen, honing, grote voorraad box, piepschuim koelbox, sinaasappelsap, aardappelen, minichopper (om eten fijn te hakken voor een baby), vuilniszakken in verschillende maten etc.
Ik vroeg nog 3x of ze er geld voor wilden hebben, maar dat hoefde niet, want anders gooiden ze het weg. Nou wij waren er blij mee, we konden zo de eerste dagen door zonder boodschappen te doen. Maar we snappen niet hoe deze mensen hun boodschappen hadden gedaan.
Goed, we waren aan de beurt en hadden al onze spullen nog net droog staan. Onze camper werd voor gereden. Jeetje wat onwijs groot! We namen de grootste mee geloof ik. Hij is dit jaar nieuw en er stond 14.011 km op de teller. Alle spullen snel door de stromende regen gesjouwd, Robin vast gezet en weg waren we.
De stortregens maakten het rijden met de camper er niet makkelijk op. De belijning was soms niet of amper zichtbaar en je weet niet wat zo’n groot ding normaal gesproken doet, laat staan hoe hij in de regen reageert.
Een aanvullende, zeer complicerende factor bleek dat we geen navigatie bij ons hebben, behalve onze kaart. Deze bleek niet gedetailleerd genoeg om ons Vancouver uit te leiden en de borden boven de weg waren alles behalve duidelijk (mogelijk door alle regen en enorme drukte op de weg). We zijn daardoor verkeerd gereden en zijn vervolgens 3x in de file terecht gekomen.
Door alle vertragingen waren we veel later dan gepland en hebben tot het plaatsje Hope doorgereden en daar aan de Fraser River een RV-camping gezocht. Lekker makkelijk gegeten (kant en klare noodles die we van de vriendelijke Duitsers hadden gekregen), Robin in haar tent midden in de camper gelegd en vervolgens alles uitgepakt en ingeruimd in de kasten. Lekker op tijd naar bed.
Woensdag 1-9
Hope - Oliver
Toen we wakker werden bleek het vrijwel droog te zijn. JIPPIE! En na het ontbijt brak zelfs een voorzichtig zonnetje door. Goh, wat ziet de wereld er dan anders uit. We bleken al midden tussen de bergen te hebben gereden en allerlei prachtige omgevingsdingen niet te hebben gezien. We hebben even bij de rivier gekeken, grote roofvogels (visarenden?) gespot boven de rivier en vervolgens op pad.
We hebben al wat achterstand op ons schema, dus vandaag geprobeerd wat in te halen. Op een gegeven moment kwamen we er achter dat we een andere route gereden hadden dan gepland, dus we hebben een nieuwe route gemaakt voor de komende dagen.
Onderweg hebben we een korte wandeling gemaakt van ca. 20 minuten door een prachtig stukje bos. Robin werd hongerig en daardoor zeurderig in de rugdrager, dus snel lunchen bij de camper, in de ZON!!!
Vervolgens verder gereden en naar een beverrehabilitatie parkje geweest. Robin lag lekker te slapen, dus lekker even laten liggen.
Vandaag het eerste echte wild gespot:
- grote roofvogels, boven de rivier van Hope visarenden
- Hert
- Eland (vrouwtje, want geen gewei)
Helaas geen foto’s van de dieren, want we reden ca. 80km/h. En het lukt Marloes dan helaas niet om scherpe foto’s van dieren te maken.
In Oliver vonden we dat we lang genoeg gereden hadden en hebben een camping opgezocht.
Regen regen regen regen…niets meer dan regen…
In het hotel werden we ruim op tijd wakker en om 9.45 uur stond onze Indiër met taxi voor de deur. Na bijna 45 minuten kwamen we bij het verhuurbedrijf.
Het ophalen van de camper duurde al met al behoorlijk lang. Na het betalen van maar liefst $1100 (incl. borg, maar excl. huur van de camper zelf) moesten we wachten op de start van een film over onze RV. Nou ja onze…, het ging meer over een voorbeeld camper die natuurlijk in de verste verte niet op onze kolos leek.
Na deze meer dan saaie film konden we in het kantoortje nog fijn verder wachten. Dit wachten werd echter zeker beloond. Een vriendelijke Duitse mevrouw zag Robin (die natuurlijk al ruim een uur het middelpunt van de belangstelling was). Het eerste wat ze vervolgens vroeg was of ik (Sandra) Duits spreek… nou nee dus en we zijn in Canada, dus Engels moet lukken, dacht ik. In haar beste Engels (aiaiaia wat slecht)… vroeg ze of wij nog moesten vertrekken. Tja, we staan niet voor niets te wachten, dacht ik nog lichtelijk geïrriteerd. En of Robin onze baby was. Tja, het leek mij overduidelijk, maar goed. Volgens deze mevrouw had zij van hun reis nog wat spulletjes over die ze niet mee naar huis kon nemen…of ik interesse had…JA NATUURLIJK (we zijn en blijven Hollanders en weggooien is zonde). Het zal wel iets voor de baby zijn, want ze had ook een baby had ze gezegd. In de verwachting wat luiers te krijgen liep ik mee, terwijl Marloes bij Robin bleef (ja het stortregende buiten).
Bij de camper van deze mevrouw aangekomen, bleek het niet om luiers te gaan, maar om een complete campervoorraad.
Een korte opsomming: 2 stoelen, 2 fleecedekens, waterkoker, 2x spaghetti, 3x peper, ruim een kilo zout; 3 pakken mueslirepen, honing, grote voorraad box, piepschuim koelbox, sinaasappelsap, aardappelen, minichopper (om eten fijn te hakken voor een baby), vuilniszakken in verschillende maten etc.
Ik vroeg nog 3x of ze er geld voor wilden hebben, maar dat hoefde niet, want anders gooiden ze het weg. Nou wij waren er blij mee, we konden zo de eerste dagen door zonder boodschappen te doen. Maar we snappen niet hoe deze mensen hun boodschappen hadden gedaan.
Goed, we waren aan de beurt en hadden al onze spullen nog net droog staan. Onze camper werd voor gereden. Jeetje wat onwijs groot! We namen de grootste mee geloof ik. Hij is dit jaar nieuw en er stond 14.011 km op de teller. Alle spullen snel door de stromende regen gesjouwd, Robin vast gezet en weg waren we.
De stortregens maakten het rijden met de camper er niet makkelijk op. De belijning was soms niet of amper zichtbaar en je weet niet wat zo’n groot ding normaal gesproken doet, laat staan hoe hij in de regen reageert.
Een aanvullende, zeer complicerende factor bleek dat we geen navigatie bij ons hebben, behalve onze kaart. Deze bleek niet gedetailleerd genoeg om ons Vancouver uit te leiden en de borden boven de weg waren alles behalve duidelijk (mogelijk door alle regen en enorme drukte op de weg). We zijn daardoor verkeerd gereden en zijn vervolgens 3x in de file terecht gekomen.
Door alle vertragingen waren we veel later dan gepland en hebben tot het plaatsje Hope doorgereden en daar aan de Fraser River een RV-camping gezocht. Lekker makkelijk gegeten (kant en klare noodles die we van de vriendelijke Duitsers hadden gekregen), Robin in haar tent midden in de camper gelegd en vervolgens alles uitgepakt en ingeruimd in de kasten. Lekker op tijd naar bed.
Woensdag 1-9
Hope - Oliver
Toen we wakker werden bleek het vrijwel droog te zijn. JIPPIE! En na het ontbijt brak zelfs een voorzichtig zonnetje door. Goh, wat ziet de wereld er dan anders uit. We bleken al midden tussen de bergen te hebben gereden en allerlei prachtige omgevingsdingen niet te hebben gezien. We hebben even bij de rivier gekeken, grote roofvogels (visarenden?) gespot boven de rivier en vervolgens op pad.
We hebben al wat achterstand op ons schema, dus vandaag geprobeerd wat in te halen. Op een gegeven moment kwamen we er achter dat we een andere route gereden hadden dan gepland, dus we hebben een nieuwe route gemaakt voor de komende dagen.
Onderweg hebben we een korte wandeling gemaakt van ca. 20 minuten door een prachtig stukje bos. Robin werd hongerig en daardoor zeurderig in de rugdrager, dus snel lunchen bij de camper, in de ZON!!!
Vervolgens verder gereden en naar een beverrehabilitatie parkje geweest. Robin lag lekker te slapen, dus lekker even laten liggen.
Vandaag het eerste echte wild gespot:
- grote roofvogels, boven de rivier van Hope visarenden
- Hert
- Eland (vrouwtje, want geen gewei)
Helaas geen foto’s van de dieren, want we reden ca. 80km/h. En het lukt Marloes dan helaas niet om scherpe foto’s van dieren te maken.
In Oliver vonden we dat we lang genoeg gereden hadden en hebben een camping opgezocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
