Isan

De afgelopen dagen hebben we heel wat stadjes gezien en veel gereisd.

In Roi Et hebben we het lekker rustig aan gedaan. Lekker bij het meer (of zoals zij het noemen: swamp) gezeten en wat wats bezocht. Één daarvan had de hoogste staande Boeddha ter wereld. Bij deze zelfde wat kwamen we ook per ongeluk in een begrafenisceremonie terecht. Het was de derde dag van rouw en dus de dag van de crematie. We hebben even staan kijken, maar je voelt je dan toch niet op je plaats en dus hebben we niet de hele ceremonie gezien.

Vanuit Roi Et zijn we naar Khon Kaen gegaan.
Deze provinciehoofdstad is een stuk groter dan Roi Et, maar dat wil niet zeggen dat ze hier een woord engels spreken. Het bestellen van eten ging allemaal met handen en voeten en soms de woordenlijst van de Lonely Planet. Ook wordt je in Isan (noordoosten van Thailand) zo'n beetje aangekeken alsof je van Mars komt (er komen hier nl bijna geen toeristen). We hebben al afgesproken dat we in Nederland elkaar af en toe maar moeten gaan aanstaren, heel hard gaan lachen en stiekum zwaaien om het onvermijdelijke aandachtstekort op te heffen.
Goed ook in Khon Kaen hadden ze een meer en ook hier weer wats bezocht, maar die waren dicht en dus konden we alleen de buitenkant zien.

Nu zijn we in Phimai aangeland. Hier hebben ze de best bewaard gebleven Khmerruïnes van Thailand. Morgen gaan we daar een kijkje nemen.

Oh ja voor de foto-verslaafden: er zijn weer wat foto's geplaatst, maar wegens ruimtegebrek worden er binnen een paar dagen nog vele foto's geplaatst waaronder die van de olifantenshow...nog even geduld dus, want deze computer heeft geen cd-speler!