Galapagos, een sprookjeswereld!

Wat een ervaring...
De laatste 5 dagen hebben we doorgebracht op de Lobo de Mar III (de zeewolf III). De tour via GAP was perfect georganiseerd en de boot, het eten, de crew en gids waren perfect.
5 dagen op een boot. Vooraf hadden we flink wat reisziekte-medicatie ingeslagen, want na alle zeeziekte in Thailand wilden we geen risico nemen. Wonder boven wonder zijn we niet zeeziek geweest en hebben we slechts twee pillen p.p. nodig gehad.
Maar goed wat hebben we allemaal beleefd.

Dag 1:
Vertrek uit Quito om 7 uur ´s ochtends en aankomst op Baltra rond 10 uur (met één uur tijdsverschil). Na aankomst een busrit (10 min.), bootovertocht (5 min.) en een busrit (30 min.) op Santa Cruz. De laatste rit liet ons 3 stadia van vegetatie zien door het hoogteverschil.
Uiteindelijk kwamen we bij de haven waar onze boot lag te wachten. Onze hut was perfect schoon en we hadden twee bedden naast elkaar (geen stapelbed gelukkig).
Na de lunch gingen we op Santa Cruz naar het Charles Darwin Reserve.
Mogelijk kennen enkelen van jullie deze plaats, want hier verblijft al jaren Lonesome George, een landschildpad die de laatste in zijn soort is. Verder waren er verschillende leguanen en landschildpadden van allerlei leeftijden te bewonderen.
Na het bezoek met uitleg van Wilo, onze gids, konden we nog 2 uur zelf doorbrengen in Puerto Ayora of het reservaat.In het dorp werd door alle mannen naar een voetbalwedstrijd van Ecuador gekeken en bij scores was het gejuich tot in de verre omgeving te horen. Helaas hoorden we ´s avonds dat Ecuador verloren had (3-2).
Op de boot werd het diner geserveerd. De boot had een strikt dagschema: 7 uur ontbijt, 10.30 uur snack, 12 uur lunch, 16 uur snack, 18.30 uur briefing en 19 uur diner. En rond 21 uur sliep bijna iedereen.

Dag 2:
Het schema zoals hierboven. We hebben de ochtend excursie naar Serro Dragon gemaakt, waar we land- en zeeleguanen hebben gezien. Wilo vertelde veel en uitgebreid over alle dieren, planten en de ontwikkeling van de eilanden.
´s Middags stond er een tocht naar Rabida Island op het programma: het rode eiland. Dit is het enige eiland in Galapagos met een rood strand door het ijzer dat in de bodem zit. Op het eiland bevonden zich vele zeeleeuwen. Echt geweldig. We zouden eerst gaan wandelen en daarna gaan snorkelen. Volgens Wilo konden we rustig onze spullen op het strand laten liggen. Echter, bij terugkomst bleken de zeeleeuwen onze tassen en handdoeken heerlijk te vinden liggen en een moeder en haar jong hadden zich dan ook heerlijk op onze spullen genesteld. Eigenlijk hebben ze gelijk, want het is hun strand...
Het was heel bijzonder om binnen een meter van een zeeleeuw te kunnen komen. Ze leken het zelfs leuk te vinden, want als je er aan kwam gingen ze vaak recht op zitten om te poseren. Ook hebben we hier voor het eerst het boeren, brullen en zogen van zeeleeuwen kunnen horen. Dit laatste klinkt eigenlijk precies als smakken tijdens het eten. Door een stukje over het strand te lopen hebben we 2 galapagoshaviken gezien (één at een pelikanenjong) en verder zagen we pelikanennesten met jongen. Uiteindelijk zijn we gaan snorkelen. We zagen een zeeleguaan die aan het eten was onder water, angelfish en vele andere planten en dieren.

Dag 3:
´s Ochtend zijn we eerst Galapagospinguins gaan kijken vanuit de dingi (kleine boot). Deze endemische pinguinsoort komt niet heel veel meer voor, maar we hadden geluk dat we er ca. 6 konden zien. Daarna naar het lava-land van Santiago (Sullivanbay) gegaan. Uitgebreide uitleg over lava gehad. Blijkbaar zijn er 2 soorten lava. Lava dat veel gas bevat en lava dat geen gas bevat. In de bezochte baai was er lava zonder gas en een zwart golfachtig landschap heeft zich daardoor ontwikkeld. Het was vreemd om te zien dat er op het harde lavasteen een cactus groeide, de eerste en enige in dit lavagebied op dit moment.
Na een wandeling over het lava zijn we weer gaan snorkelen. Wat gaaf zeg, we kwamen 3 keer een zeeschilpad tegen. Zo dichtbij dat we samen met hem of haar adem konden gaan halen. Een werkelijke "grap shell dude"-ervaring. Toen plots gebeurde het.....een pinguin schoot onder Sandra door. Later op het strand zagen we er nog 3 voorbij zwemmen.
Lopend op het lava zag Marloes iets in de verte op zee...verrekijker pakken, Wilo aanspreken en wat bleek: het was een school bottlenose dolfijnen. Ze bleven lang in de baai en uiteindelijk zijn we met de dingi tussen de dolfijnen gaan varen. Ze waren overal en eentje spetterde ons nat door bij de boot met zijn staart op het water te tikken. In de tweede dingi ontstond beroering toen een dolfijn met zijn kop tegen de voorkant van de boot aan kwam. Nooit geweten dat echt wilde dolfijnen zo gaaf waren.
´s Middags naar Bartolomé en Pinnacle Rock gegaan. Twee eilandjes verbonden door een strand. Ook hier weer een aantal zeeleeuwen, ze werden al bijna normaal! Een tochtje van 5 minuten over een duin bracht ons naar het strand aan de andere kant. Hier is het water beschermd gebied, vanwege de haaien die zeer dicht bij het strand leven. Dicht bij: lees op 1,5 meter van het strand. Ook leggen schilpadden hier hun eieren. We konden twee soorten haaien zien: Whitetipped reefshark en Galapagosshark. De laatste schijnt ook niet heel vaak gezien te worden.
Daarna snorkelen. Allerlei mooie kleurrijke vissen kwamen voorbij. Ook waren er weer vele Sally Lightfoot Krabben (hadden we die nog niet eerder genoemd?) Dit zijn knalrode krabben die je hier overal tegenkomt. Er treedt dan ook al snel gewenning op. Tijdens het snorkelen kregen we een lichte adrenaline shot toen we ca. 3 meter onder ons een whitetipped reefshark zagen langs komen. Ze doen niets...echt niet...had Wilo gezegd. Hoe dan ook ... adrenaline...

Dag 4
Deze dag was een drukke dag. Eerst een wandeling over Plazas Sud. Het enige eiland in Galapagos waar hybride-leguanen voorkomen. Dit zijn leguanen die voortgekomen zijn uit het paren van een zeeleguaan en een landleguaan. Er zijn er slechts 3 van en ze kunnen zich niet voortplanten. Na 10 meter op het eiland hadden we het geluk er één te zien. Verder waren er verschillende land- en zeeleguanen te bewonderen. Het blijven rare beesten aan wie de evolutie voorbij gegaan lijkt. Ook vele zeeleeuwen. En zeemeeuwen met rode poten, blijkbaar ook endemisch. Het bezoek was kort, want we hadden een druk programma.
´s Middags op Santa Fe moesten we in een baai echt tussen de zeeleeuwen door manouvreren naar het strand, alwaar er ca. 20 lagen. We waren koud uit de boot of één van de bijzonderste ervaringen vond plaats. We stonden rustig om ons heen te kijken toen er een zeeleeuwenjong enthousiast het water uit kwam RENNEN!! jaja RENNEN... Sandra probeerde eerst nog opzij te stappen (je mag de dieren hier echt niet aanraken), maar het leek alsof het jong even dacht dat zij haar moeder was. Nog steeds aanstormend besloot hij of zij namelijk aan San´s voet te snuffelen.....WOUW !!!! Ze wist niet wat er gebeurde!! De hele verdere dag was het nagenieten!
Na een wandeling over het eiland kwamen we in een tweede baai, waar zo mogelijk nog veel meer zeeleeuwen lagen. Een trotse, dominante man zwom continu heen en weer om zijn kolonie te beschermen. Plots kwam er een hoop lawaai uit zee. Er bleek een LOSER (een jonger en zwakker mannetje) de kolonie binnen te komen en dat accepteerde de big boss dus niet. Het jonge mannetje sprintte over het strand op zoek naar een veilig heenkomen. Hij werd niet snel gevolgd, want het dominante mannetje is vele malen groter en zwaarder. Uiteindelijk kwam the big boss toch het water uit, een imposante vertoning.
In de baai waar we op uitkeken waren ineens ook allerlei zwarte vlekken te zien. Dit bleken Eagle Rays (adelaarsroggen) te zijn. Met de bootjes konden we er weer tussen gaan varen.
Het drukke programma werd gevolgd door 3x snorkelen:
1. tussen vele speelse zeeleeuwen die je toch echt aan het uitdagen waren en je bijna aanraakten. Eén meisje vertelde zelfs dat een zeeleeuw in haar flipper had gebeten. Sandra maakte een vriendje die telkens met haar meezwom en Marloes ging verder zee op en bleek ineens boven de rays te snorkelen.
2. op zoek naar schildpadden die er volgens Wilo volop zouden moeten zijn...helaas er bleek er geen één te zijn. Een stom gevoel om met 16 man naar een lege rots onder water te staren.
3. prachtige tropische vissen in ijskoud water. Raar hoe de temperatuur in 500m kan veranderen.

Dag 5
Onze laatste dag had een hele vroege excursie naar Seymour Norte. Eerst met de dingi Fur Seals (Galapagos zeehonden) zoeken en daarna een wandeling langs natuurlijk zeeleeuwen en zeeleguanen, maar vooral langs de Magnificent Frigatebird, Great Frigatebird en Blue footed boobies. Deze laatste zijn schattige vogeltjes met knalblauwe voetjes en snavels. De fregatvogel mannetjes kunnen een rode kwab opblazen om zo de vrouwtjes te lokken.
Daarna was het inpakken en terug naar Baltra Airport waar het sprookje in de wondere wereld van Galapagos eindigde.

Nu een dag later hebben we nog steeds het gevoel op een boot te zitten en wiegen we nodeloos heen en weer achter de computer, ach aan hoogte (2800m) en vaste grond moet ieders lichaam wennen zo begrijpen we ook van onze medepassagiers die juist nu reisziektepillen gaan slikken!