Avontuur in Baños

Op vrijdag zijn we naar Baños gereisd, een beetje het Valkenburg van Ecuador. Een plaatsje aan de voet van de Tungurahua-vulkaan die in 1999 nog dreigde uit te barsten en nu nog steeds erg actief is. We hadden meteen het voorrecht een mooie rook/as-ontwikkeling hoog boven het dorp te zien. Marloes kreeg er toch wel wat de kriebels van, want hoe veilig is een spuwende vulkaan nu eigenlijk....

Zaterdag was het weer tijd voor een activiteit, 4 uur paardrijden. De bergen in, dus eerst leren paardrijden, dan omhoog en vervolgens zeer steil (paarden gleden stukjes naar beneden) terug naar het dorp. Het paardrijden begon al goed, want we waren amper 10 minuten onderweg toen bleek dat het paard van Sandra (Nueve) en het paard van Marloes (Bonito) niet bepaald vriendjes waren, wat betekende dat Nueve het niet dulde om achter Bonito te lopen en andersom. Toen Nueve wat begon te bokken vond gelukkig ook Patricia, onze gids, het genoeg. Er werd van paard geruild. En Sandra was degene die mocht wisselen. Nu weet iedereen dat Sandra niet al te groot is en Nueve was al een groter paard dan Bonito, maar Patricia´s paard, Precioso, was zo mogelijk nog 10 cm. hoger. Nu zat Sandra dus duidelijk hoger dan Marloes. Tijdens de eerste pauze leidde dit meteen al tot hilaritiet, want op een groot paard komen is één, maar er vanaf komen is een zeer belangrijk tweede punt. Marloes zei nog zo.... "zet eerst je rechterbeen op de grond alvorens je het linker uit de stijgbeugel haalt". Dit klinkt allemaal heel logisch, tenzij je je been niet op de grond KAN zetten i.v.m de hoogte. Het gevolg was een hilarische val op San´s achterste!
Gelukkig waren er vele hilarische momenten. Zo bleek Bonito, het paard van Marloes, een enorme vretert te zijn die iedere eetbare struik opzocht en dus niet vooruit wilde lopen. Nouja niet wilde lopen...hij wilde alleen lopen als hij als tweede in de rij van de drie paarden was...dan ging hij opeens heel hard om eerste te worden, hetgeen Marloes absoluut niet kon waarderen. Ook was Bonito nogal eigenwijs. Als Marloes wilde sturen, duurde het lang voordat hij luisterde en als hij eenmaal luisterde, wilde hij niet meer stoppen met de uit te voeren actie. Ook had Bonito een voorkeur om midden op de weg te lopen en anderen zoveel mogelijk dwars te zitten, waardoor Sandra´s scheenbeen zelfs een keer pijnlijk klem kwam te zitten tussen Precioso´s flank en Bonito´s kont. Onderweg zagen we schitterende uitzichten, watervallen, roofvogels die familie zijn van de condor en helaas...een vulkaan in de wolken. Achteraf een zere kont en wat spierpijn, maar wel een geweldige herinnering.

Zondag wilden we weer een spannende en adrenaline-opwekkende activiteit doen, dus Wild Water Rafting werd gekozen. Het begon allemaal wat rommelig, noem het maar Ecuadoriaans, maar uiteindelijk gingen we met 11 toeristen, 4 gidsen en een chauffeur op weg naar de rivier. Eenmaal daar aangekomen begon een zeeeeeeer uitgebreide veiligheidsinstructie over het overleven en redden wanneer iemand uit de boot viel of de boot omflipte. Daar wordt je niet echt door gerust gesteld, vooral niet wanneer de gids zegt " the boat will probably flip over..." . Daarna het indelen van de boot, met alle geluk van de wereld kwamen wij in de kleine, lichte boot terecht die volgens een meer ervaren medepassagier lekker over het water zou stuiteren en grotere kans had om om te gaan... Op het water waren we meteen al vol adrenaline commando´s aan het oefenen, want werken als een team is het belangrijkst. Toen kwamen de stroomversnellingen, watervalletjes en andere duizelingwekkende golven en watermuren. Onze gids vond dat we een erg goed team waren en koos daarom steeds de moeilijkste en spannendste weg, terwijl de boot achter ons het een stuk rustiger aan deed. Aan het einde koos hij zelfs op een tweesprong de gevaarlijkere route (die de andere boot niet nam) vol hoge golven en diepe kolken.
Het was een tocht vol adrenaline die ontzettend gaaf was!!!!

Maandag hadden we van alle activiteit behoorlijke spierpijn en zijn we allereerst naar de beroemde thermaal baden van Baños (vandaar de naam van dit dorp)gegaan. Heerlijk warm, verwarmd door de vulkaan en vol mineralen. Het uitzicht over de bergen aan de ene kant en de ca. 60 meter hoge waterval aan de andere kant. Na het verfrissende bad deden de spieren iets minder pijn en konden we gaan mountainbiken. Het is DE manier om de 20 kilometer vanuit Baños richting Puyo af te leggen langs de Cascade Route. Onderweg zie je continu grote en kleine watervallen. En je fietst langs een 100 meter diep ravijn. Natuurlijk kun je hier, volgens goed Ecuadoriaans gebruik, in een zeer open, aan een kabel hangend bakje overheen gaan. En voor de grap laten ze je dan midden boven het ravijn lekker "stil" hangen, al schommel je lekker heen en weer door de enorme wind die er is. De laatste twee watervallen waren overweldigend, qua hoogte en kracht. Bij de eerste waren er overhangende min of meer houten platforms gemaakt om meer te kunnen zien. Bij de tweede kon je een houten hangbrug oplopen waarbij met zeer grote borden stond aangeduid dat er echt niet meer dan 5 mensen tegelijk op mochten lopen. Daar sta je dan op een bewegende brug ca. 100 meter boven kolkend water.....

Baños was avontuur en ontspanning, een dorp om als toerist absoluut niet te missen!